Spis treści
Jak żyje?
Rozwój turkucia trwa trzy lata. Okres godowy przypada na maj, kiedy, co wprawdzie jest trudne do zaobserwowania, potrafią latać nisko nad ziemią w poszukiwaniu partnera. Kiedy gody zakończą się sukcesem, samica w czerwcu/lipcu składa do 300 jaj płytko pod ziemią. Podgryza korzenie roślin wokół gniazda, aby te obumarły, i na początku odsłoniły glebę, by słońce ją mocniej nagrzewało, dając ciepło jajom, a potem gnijąca w ziemi materia roślinna dała ciepło wylęgniętym larwom.
Po wylęgu samica wraz z młodymi żeruje gromadnie aż do jesieni. Po okresie zimowania turkucie stają się samodzielne.
Co je?
Żerowanie turkucia można poznać po liniowo zwiędniętych roślinach i kanałach grubości palca, płytko pod ziemią. Pożywiają się młodymi korzonkami, bulwami, kłączami roślin, ale zjadają też pędraki, drutowce, dżdżownice, ślimaki oraz ich jaja. Dlatego czasem u ogrodników wywołują mieszane uczucia. Kiedy jest ich mało – oczyszczają glebę ze szkodników, jednak jeśli występują w dużej ilości, szkody przez nie wyrządzane nie pozostawiają wątpliwości, że trzeba z nimi walczyć. Turkucie rzadko pojawiają się na powierzchni gleby. Czasem wieczorami i nocą wychodzą pożywić się owocami, głównie truskawek.
Czy ma naturalnych wrogów?
Naturalnym wrogiem turkucia jest… kret. I tu kolejny dylemat ogrodnika – masz kreta nie masz turkucia, ale masz kretowiska. Nie masz kreta – masz turkucia, podgryzione rośliny, ale za to mniej szkodników w ziemi i ślimaków. Ten dylemat pozastawiamy do rozwiązania samym ogrodnikom. Kolejnymi amatorami turkuci w formie posiłku, są jeże oraz większe ptaki.
Jak zwalczać turkucia?
Chyba każdy ogrodnik zacznie od metod mało-szkodliwych dla innych organizmów. W okresie, kiedy widać dużo objawów żerowania turkucia, pierwszym sposobem jest zakopywanie dużych słoików w ziemi, tam, gdzie przebiegają korytarze. Na dno można włożyć naturalny obornik koński, ale do takiej wysokości, aby turkucie nie wyszły ze słoika. Pułapki należy przeglądać co rano.
Jeśli to rabaty kwiatowe, to zaleca się posadzić koronę cesarską, która odstrasza nie tylko nornice, ale i turkucia.
Dobrym sposobem jest częste przekopywanie międzyrzędzi w ogrodzie, motyką, pazurkami lub aeratorami gwiazdkowymi, co doprowadzi do niszczenia gniazd, również ślimaków.
Z ekologicznych środków odstraszających, można sporządzić wywar z liści i kory olszy czarnej i nim podlewać miejsca występowania szkodnika.
Na półkach w centrach ogrodniczych można znaleźć Talpax – środek ekologiczny zniechęcający turkucia do przebywania na terenie gdzie został rozsypany.
Niektórzy zalewają korytarze turkuci wodą z mydłem ogrodniczym wywabiając go na powierzchnię i wtedy je zbierają i niszczą. Nie jest dobrym pomysłem woda z solą, gdyż zostanie ona w glebie, co będzie utrudniało wzrost roślin w tych miejscach.
W handlu dostępne są środki zawierające nicienie, nieszkodliwe dla ogrodu, za to zabójcze dla turkucia. Stwierdzono również, że trutka na ślimaki jest skuteczna i na turkucie.
Jeśli mamy świadomość, że w danym sezonie zagrożenie ze strony turkucia nie zostało zażegnane, jesienią, w miejscach żerowania turkuci można wykopać dołek o głębokości około 50 cm i średnicy 40-50 cm i wypełnić je naturalnym obornikiem końskim. Jego ciepło zwabi turkucie w to miejsce na zimowisko. Po mocnych przymrozkach jeszcze zimą lub wczesną wiosną, zanim ziemia rozmarznie obornik z turkuciami należy wykopać i najlepiej spalić lub przesiać, wybierając szkodniki, a nawóz zastosować na grządkach.
Turkuć podjadek z jednej strony chroni ogród przed szkodnikami bytującymi w ziemi, a także ślimakami. Lecz kiedy kilka sztuk przerodzi się w kilkadziesiąt lub kilkaset, zagrażają roślinom w ogrodzie i trzeba z nim walczyć.
