Spis treści
- Mechaniczne środki zabezpieczające przed gołoledzią
- Chemiczne środki przeciw oblodzeniu
- Osłony ogrodów przed solą z chodników i ulic
- Rośliny tolerujące zasolenie
Mechaniczne środki zabezpieczające przed gołoledzią
Środków zabezpieczających ścieżki jest wiele, od mechanicznych do chemicznych. Najdroższym sposobem i rzadko stosowanym ze względu na coraz „lżejsze” zimy jest montaż podgrzewaczy ścieżek. Można znaleźć firmy specjalizujące się w takich pracach. Na okres zimy przy niedużej ilości i długości ścieżek, można je wyłożyć matami antypoślizgowymi. Są to najczęściej grube, ażurowe maty z gumy lub tworzywa, które po opadach wystarczy odśnieżyć.
Z metod prostszych i bardziej dostępnych jest posypywanie ciągów komunikacyjnych różnymi materiałami. Różnią się nie tylko sposobem działania, zakresem temperatur, ale i ceną. Do mechanicznych należą piaski, żwiry, żużel, a nawet popiół z pieca. Ich zaletą jest obojętne działanie wobec trawnika i roślin rosnących w pobliżu ścieżek i przejazdów. Również nie są drogie, jednak ich działanie trwa krótko - do następnych opadów śniegu lub przymrozku po roztopach. Niebagatelna jest też kwestia czystości – wysypane przed domem powodują, że na butach do mieszkań wnosimy bardzo dużo brudu, a w przypadku popiołu - trudnego do usunięcia. W czasie odwilży na ścieżkach i podjazdach trzeba zrobić porządki zbierając i zmiatając wysypany wcześnie antypoślizgowy materiał. Jest też kwestia przechowywania – na mrozie, szczególnie piasek ulega zbryleniu co utrudnia korzystanie z niego.
Chemiczne środki przeciw oblodzeniu
Materiały posypowe działające mechanicznie można mieszać z chemicznymi lub działać tylko środkami chemicznymi. Najczęściej stosowana jest sól drogowa, głównie ze względu na jej dostępność i przystępną cenę. Szybko topi lód jednak jest skuteczna tylko do około minus 7 stopni poniżej zera. Ale mimo, że wysypywana nawet na betonowe ścieżki, jest szkodliwa dla roślin. Roztopy powodują ściekanie rozpuszczonej, zasolonej wody na teren ogrodu. To powoduje zasolenie gleby wzdłuż ścieżek, a dla roślin rosnących w tych miejscach suszę fizjologiczną – wysokie zasolenie sprawia, że mimo iż woda jest w glebie - rośliny jej nie pobierają. Przy dużej koncentracji soli rozpuszczonej w wodzie, która dostanie się do gleby, taka sytuacja może doprowadzić do uschnięcia roślin mimo mokrej ziemi wokół nich. Rozpuszczona w wodzie i śniegu osadza się również na obuwiu w postaci trudnych do usunięcia białych plam i zacieków. Zwierzęta po spacerze ścieżkami wysypanymi solą powinny mieć umyte łapy. W przeciwnym razie sól może powodować zmiany skórne.
Dużo korzystniejszym rozwiązaniem jest zastosowanie jako materiału posypowego chlorku magnezu lub chlorku wapnia. Mimo dużo wyższej niż soli drogowej ceny detalicznej, jest to o wiele korzystniejsze rozwiązanie. Obydwa środki działają bardzo podobnie i mniej więcej w taki samych zakresach temperatur (w zależności od źródła informacji) jeśli chodzi o walkę z gołoledzią. Ponadto nie mają niekorzystnego wpływu na obuwie osób korzystających ze ścieżek, ani na łapy zwierząt domowych. W swoim składzie mają magnez lub wapń – pierwiastki jak najbardziej pożądane w uprawie roślin.
Jak widać z wielu względów korzystanie z chemicznych środków do usuwania oblodzenia na ścieżkach i podjazdach ze wszech miar lepsze jest użycie chlorku magnezu lub wapnia. Kwestią jest tylko przekonanie nieprzekonanych, czyli walka ze stereotypami.
Osłony ogrodów przed solą z chodników i ulic
Jednak nie zawsze mamy wpływ na to, jakie środki zostają użyte do walki z gołoledzią. Osoby posiadające ogrody niemal stykające się z drogami publicznymi nie mogą decydować za administrację publiczną zarządzającą drogami w kwestiach stosowanych środków. Aby ograniczyć niekorzystny wpływ chemii stosowanej przez instytucje państwowe można zastosować dwie metody – osłony ogrodów w czasie zimy lub sadzenie roślin odpornych na zasolenie chlorkiem sodu.
Osłony na ogół tworzy się z tkanin lub włóknin ogrodniczych przymocowanych do tyczek lub palików w zależności od potrzeb, do wysokości do ok 80 cm. Zabezpieczy to trawniki i rosnące na nim rośliny przed zasypywaniem przez piaskarki i solarki rozrzucające lub rozlewające środki chemiczne poza teren jezdni i chodnika.
Rośliny tolerujące zasolenie
Są też rośliny , które tolerują nieco większe zasolenie gleby. Jeśli ogród lub przedogródek znajduje się blisko publicznych ciągów komunikacyjnych można w nich posadzić rośliny, które potrafią poradzić sobie z nadmiernym zasoleniem gleby. Rośliny dobieramy w zależności od miejsca przeznaczonego na zieleń. Roślinami, docelowo dużymi, które można w takich miejscach posadzić są: wierzba ostrolistna, robinia akacjowa, amotfa krzewiasta, bez czarny, głóg lavallego, oliwnik, oraz nieco mniejsze: berberys thunberga, kolcowój, wiciokrzew (wymaga podpór), rokitnik, słonisz srebrzysty, tamaryszek, jaśminowiec panieński, . Z niskich roślin możemy posadzić trzmielinę fortunea, róże short track. Lista na pewno nie jest zamknięta, ale sprzedawcy w szkółkach drzew i krzewów posiadają wiedzę o odporności konkretnych roślin na zasolenie gleby.
Jak widać po zastanowieniu nie jesteśmy bezradni w walce z oblodzeniem zimą ścieżek, chodników i podjazdów. Z szerokiego wachlarza opcji, każdy znajdzie coś wg własnego uznania, z korzyścią dla siebie i ogrodu.
